HISTORIA AIKIDO
W 1942 roku system Ueshiby otrzymał nazwą aikido. Dopiero po wojnie aikido przybiera formę ruchu masowego oraz uzyskuje swoje ramy organizacyjne w postaci zarejestrowanej w Japonii fundacji o nazwie AIKIKAI. "Fundacja Aikikai" istnieje do chwili obecnej, ma swoją siedzibę w Tokio i na jej czele stoi wnuk twórcy aikido Pan Moriteru UESHIBA.
W 1961 roku Fundacja Aikikai otrzymuje "Certyfikat" rządu Japonii (Ministerstwo Edukacji) stwierdzający, że Fundacja Aikikai jest jedyną i wyłączną organizacją w Japonii uprawnioną do nauczania aikido oraz reprezentowania aikido wobec administracji rządowej. Oznacza to m.in. prawo do nauczania w szkołach i uczelniach publicznych, otrzymywania dotacji rządowych przeznaczonych na rozwój sportu i rekreacji, nadawania stopni i tytułów honorowych w ramach aikido.
Najpoważniejszym zadaniem z urzędowego punktu widzenia jest wystawianie przez Fundację certyfikatów potwierdzających stopnie mistrzowskie DAN tak w Japonii jak też na całym świecie. Każdy certyfikat jest rejestrowany w Fundacji i osobiście podpisywany przez Przewodniczącego Fundacji Aikikai. Ranga tego dokumentu jest na tyle duża, że nawet niezależni mistrzowie oraz niektóre stowarzyszenia chociaż formalnie działają poza strukturą Aikikai, poddają się procedurze egzaminacyjnej Fundacji Aikikai.
Najistotniejszym elementem wyróżniającym aikido z grupy popularnych sportów walki jest fakt zanegowania przez twórcę systemu, ze względów filozoficznych, jakiejkolwiek formy rywalizacji sportowej. Zatem jedyną formą prezentacji aikido są kursy oraz publiczne pokazy bez klasyfikowania zawodników.